بررسی تراکم ماست سل ها در شایع ترین تومورهای خوش خیم و بدخیم بزاقی در جنوب شرق ایران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۴

چکیده زمینه و هدف: تومورهای بزاقی بخش مهمی از پاتولوژی دهان هستند. نقش ماست سل ها در ایجاد تومورها گزارش شده است؛ اما در مورد نقش آنها در تومورهای غدد بزاقی مطالعات کافی صورت نگرفته است. این مطالعه به بررسی تراکم ماست سل ها در شایع ترین تومورهای بزاقی پرداخت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 70 نمونه از شایع ترین تومورهای خوش خیم و بدخیم بزاقی و 10 نمونه بافت بزاقی نرمال از بیمارستان های کرمان و شیراز از سال 1384 تا 1394 بررسی شدند. نمونه ها رنگ آمیزی شدند و داده ها توسط آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون مقایسات چندگانه tukey، آزمون مجذور کای و t مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین تعداد ماست سل ها در تومورهای بزاقی در مقایسه با بافت نرمال هم در ناحیه استرومای داخل تومورها و هم در حاشیه تومورها به طور معناداری بیشتر بود (۰01/۰=p). در مقایسه تومورهای خوش خیم و بدخیم، تراکم ماست سل ها در ناحیه استرومای داخل تومور اختلاف معناداری نداشت ولی در استرومای خارج تومور اختلاف معنادار بود (۰02/۰=p). همچنین در استرومای داخل تومور اختلاف معناداری بین تومورهای موکواپیدرموئید کارسینوما و آدنوئید سیستیک کارسینوما مشاهده نشد اما در استرومای خارج تومور اختلاف معنادار بود (۰15/۰=p). متوسط تراکم ماست سل ها در موکواپیدرموئید کارسینومای گرید یک به طور معناداری بیشتر از گرید دو و سه بود (۰01/۰=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تراکم ماست سل ها در تومورهای بزاقی با سیر تومور و درجه بدخیمی مرتبط باشد. واژه های کلیدی: پلئومورفیک آدنوما، موکواپیدرموئید کارسینوما، آدنوئید سیستیک کارسینوما، ماست سل، کرمان